08Mor doe, Israël, mien knecht,
Jakob, dij ik oetkeurd heb,
noazoat van Abraham, mien vrund,
09dij ik ophoald heb van t èn van wereld,
oproupen oet eerdrieks wiedste oethouken,
doar ik tegen zee: Mien knecht bistoe,
dij ik oetkeurd heb en nait aan zied schoven.
10 Nait baang wezen, ik bin ja bie joe,
nait benaauwd wezen, ik bin joen God ja.
Ik moak joe staark, ik help joe,
ik hol joe in t èn mit mien eerliekse rechterhaand.
11 Wis, elk dij hoagels is op joe,
wordt rood om kaam van schoamte.
n Nulholtje worden ze geliek,
der aangoan zellen ze, lu dij joe bestrieden.
12 As ie heur zuiken, zel ie ze nait meer vinden,
lu, dij joe aankloagd hebben,
n nulholtje zellen ze wezen, lu dij joe bestrieden.
13 Want ik, de HEER, ik bin joen God,
ik krieg joe bie rechterhaand,
ik zeg tegen joe: Nait baang wezen, ik help joe!
14 Jakob, wirmke dast bist,
Israël, aarm volk,
nait baang wezen!
Ik help joe - godssproak van de HEER -,
joen verlözzer, Haailege van Israël.
15 Kiek, n dörsslee moak ik van die,
nij, schaarp, mit n dubbeld stel tanden;
baargen zel ie dörsen en vermoalen,
heuvels verkrummeln as kaf.
16 Verstreuen zel ie ze, wind neemt heur mit,
störm verspraaidt ze.
Mor ie zellen joechaaien om de HEER,
groot goan op Haailege van Israël.
17 Stumpers en stakkers zuiken noar wotter - t is ter nait.
Tong is heur zo dreug as leer.
Ik, de HEER, zel heur beschaaid geven,
ik, God van Israël, loat heur nait in steek.
18 Op koale baargen loat ik beken ontspringen,
en midden in vlak laand wotterwèllen.
Woestijn veraander ik in wotterplazzen,
en van oetdreugde grond moak ik n laand van fonteinen.
19 Ik poot ceder en acacia,
mirte en olieveboom;
ik zel in t dreuge laand ciprezzen zetten,
spar en cipres bie nkander.
20 Zo zel men bekieken en begriepen,
erkennen en onder t verstand kriegen,
altmoal mit nkander,
dat de HEER zulm dit doan het,
dat Haailege van Israël dit schoapen het.
|
