|
12 Ik, Predeker, was keunenk over Israël in Jeruzalem.
13 k Heb mie der op toulegd om noar wieshaid te zuiken in aal wat ter op wereld gebeurt. Min waark! God het ons wel wat te doun moakt.
14 Ik heb goud keken noar aal dat geschrip onder de zun. t Was aalmoal lucht, men is op jacht noar wind.
15 Wat krom is, krigt men nait liek, en wat vot is, kin nait mittèld worden.
16 Ik heb bie miezulm docht: Ik heb nou zoveul wieshaid opdoan, veul meer as wèl ook dij veur mie over Jeruzalem regaaierd het. Nou bezit ik n hail bult kennes en wieshaid.
17 k Heb mien best doan om t verschil tussen wieshaid en dwoashaid, tussen kennes en onverstand kennen te leren. k Heb begrepen dat zukswat windvangerij is.
18 Veul wieshaid betaikent ja n bult verdrait; wèl meer kennes krigt, het ook meer zörgen.
01Ik zee tegen miezulm: Tou, perbaaier t ais mit plezaaier, heb oardeghaid aan t goie van t levent. Mor kiek, ook dat is loos en leeg.
02Lagen is onneuzel, zee ik, en oardeghaid aan t levent, wat koop je der veur?
03Zo heb ik t perbaaierd mit wiendrinken - mor ik huil kop ter bie. Ik wol der kloarhaid over hebben of t goud is, dat lu in heur kòrte tied op wereld zok mit zoks onverstand bezegholden.
04Ik heb hail wat oet stro zet: Ik heb mie hoezen baauwd, ik heb mie droevetoenen aanlegd.
05Ik heb mie toenen en paarken aanleggen loaten en doar alderhande vruchtbomen in poot.
06Ik heb mie vievers groaven loaten om n bos mit jonge boomkes te bewottern.
07Ik haar knechten en maaiden en ook heur kinder wazzen bie mie aan t waark. Ik haar de wereld koien en schoapen, veul meer as wèl ook veur mie in Jeruzalem.
08Ik haar n bult zulver en gold bie nkander brocht, ofkomsteg van keunenks en oet kontrainen woar ik boas over was. Ik luit zangers en zangerezzen kommen en vraauwen, mooie vraauwen woar manlu heur oardeghaid aan haren.
09Zo wer ik aal rieker en vernoamer, veul meer as wèl ook veur mie in Jeruzalem, boetendes bleef mien wieshaid overènd.
10 Ik heb mit mien ogen ales zain wat ik mor zain wol, ik heb genoten van ales zoveul as ik mor kon, ik was blied mit aal, wat ik mit mien geschrip bie nkander kregen haar, ik haar volop wil van mien waark.
11 Mor dou ik ais goud noaging wat ik oet stro zet haar en hou ik kraabd en knooid haar om t zo wied te kriegen, dou begreep ik ain ding: t is aal loos en leeg, niks as windvangerij. Der is niks onder de zun woar n mensk beter van wordt.
|
