001Van David.
HEER, ik heb ja zo'n verlangst noar joe,
002op joe vertraauw ik, mien God,
moak mie nait te schaande,
loat mien vijanden nait de gugel mit mie hebben.
003Dij op joe hopen, zéllen ook ja nait te schaande kommen,
mor dij joe achteloos aan zied schoeven,
díj zellen te schaande kommen.
004Moak mie vertraauwd, HEER, mit joen wegen;
leer mie langs joen pad te goan.
005Wies mie t pad van joen woarhaid
en onderwies mie.
Ie binnen de God dij mie redt,
op joe blief ik hopen, aal doag vannijs.
006Denk toch aan joen goudhaid, HEER,
aan joen laifde van tiedstieden heer.
007Denk nait aan de zunden oet mien bongeljoaren,
aan aal wat ik verkeerd doan heb.
Denk aan mie mit laifde, HEER,
ie binnen ja goud.
008De HEER is goud en rechtoet,
doarom wist hai zundoars op t rechte pad,
009beschaaiden lu brengt hai op t goie pad,
hai onderricht heur over zien weg.
010 De wegen van de HEER binnen laifde en woarhaid
veur lu dij zien verbond, zien wetten in acht nemen.
011 Vergeef mie mien schuld, HEER, want dij is groot,
dou dat om joen noam.
012 De HEER leert dijent t rechte pad te kaizen,
dij in ontzag veur hom leeft.
013 Dij zel wonen op n stee doar hom t goud gaait
en zien kinder zellen zien grond as aarfdail kriegen.
014 Lu dij in ontzag veur hom leven,
doar zel de HEER n vertraauwde vrund veur wezen,
zo moakt hai heur bekend mit zien verbond.
015 Ik kiek aingoaldeur oet noar de HEER,
hai zel mien vouten ja oet struup lösmoaken.
016 Kiek toch noar mie om en wees mie genoadeg,
ik bin allain en der mor min aan tou.
017 t Is mie zo benaauwd om t haart,
help mie toch oet dij benaauwdens!
018 Heb oog veur mien ellèn en mien verdrait,
vergeef mie aal mien zunden.
019 Kiek ais houveul vijanden of ik heb,
hou ze mie hoaten mit n iezelke hoat.
020 Beschaarm mien levent en red mie,
moak mie nait te schaande,
ik vertraauw mie ja aan joe tou.
021 Dat onschuld en oprechthaid mie mor laaiden maggen,
ik richt mien hoop en verwachten op joe.
022 O God, verlös Israël,
moak Israël vrij van zien benaauwdens.
|
