22 De HEER het mie moakt aan t begun van zien waark,
veur aal t aandere van dij beguntied.
23 Van d'aiweghaid òf bin ik vörmd,
vanòf t eerste begun, vanòf beguntied van de wereld.
24 Dou der nog hail gain oerzee beston, bin ik geboren,
dou der nog gain wèllen wazzen mit overvloud aan wotter.
25 Veurdat baargen op heur stee zet werden,
veurdat ter heuvels wazzen, bin ik geboren.
26 Dou hai de wereld mit aal t wiede veld nog nait kloarmoakt haar,
alderdeegs nog nait d'eerste stofkes van de wereld,
27 dou hai de hemel zien stee gaf, was ik ter al bie,
evenzo dou hai n kring rondom oceoan taikende,
28 dou hai doar machtege wolken boven zette,
dou hai de wèllen van oerzee broezen luit,
29 dou hai aan zee zien grèns stelde,
zodat t wotter zien gerechteghaid nait te boeten ging,
dou hai fonnementen van de wereld vastlegde,
30 dou was ik bie hom as n vertraauwd kind, zien oogappel,
dou was ik ain-en-aal lust veur zien oog,
dou was ik aal doagen veur zien ogen aan t speulen,
31 aan t speulen op de wereld van zien riek,
en wies mit aal zien menskenkinder.
32 Nou den, mien zeuns, luster noar mie,
gelokkeg mag wezen dij zok aan mien wegwies holdt.
33 Luster noar mien onderricht en wor wies,
sloag mien roadgevens nait in de wind.
34 Gelokkeg mag n mensk wezen dij noar mie lustert,
dij dag-in dag-oet bie mien deur woakzoam is,
dij bie mien deurpost op wacht staait.
35 Want wèl mie vindt, dij het t levent vonden,
dij staait in de gunst van de HEER.
36 Mor ain dij mie mislopt, dij dut zien levent geweld aan,
aal wèl mie hoaten, dij mouten wel n bult mit dood op hebben.
|
