Moudveren

Onze haan heette Ferdinand, een Barnevelder. En elke keer als ik hem 'mit krop ien haals' in de tuin zag lopen, dacht ik aan 'Boer, wat zeg je van mijn kippen? Boer, wat zeg je van mijn haan? Heeft hij dan geen mooie kleuren of staat jou de kleur niet aan?'
Zeker, onze haan is lang geen pauw. En toch steekt Ferdinand geregeld zijn veren op. Je ziet dan met name de twee kruillende veren in zijn staart.
Kippen houden van een frisse neus, een beetje regen vinden ze een aangename douche. Maar als de regen aanhoudt, gaan ze onderdak. Of als ze toch buiten blijven, laat Ferdinand zijn twee krullende veren slap neerhangen. Hij vindt het mistroostig weer en zo voelt hij zich zelf ook.
Daarom, of om nog andere redenen heten die twee krullende veren 'moudveren'.
Je kunt 'de moudveren opsteken', welgemoed ergens op af stappen. Maar dat is nooit een spreekwoord of een gangbare uitdrukking geworden.
Andersom wel: 'moudveren hangen loaten', de moed opgeven, de moed laten zakken.
In Biebel komt de uitdrukking geregeld voor. En dan vaak als hart onder de riem: moudveren nait hangen loaten.