01 Psaalms veur nou 88
O HEER, God dij mie redt, ik roup joe dag en naacht.
Open joen oog veur mien gebed en heur mien klacht.
Want mie treft ramp noa ramp. Ik leef, mor liek wel dood.
Ze zeggen: dij lopt noar zien graf. Ik leg het òf.
Zo vrij as ik binnen de doden ook,
dij noamloos liggen ien n massagraf:
Joe denken nait meer aan heur.
Joe snieden mie van Joe òf.
Joe hebben mie ien de daipste koel deellegd,
t is staarvensduuster nou.
Joe drukken mie gramniedeg deel, joen störm beukt op mie ien.
Mien noaste zugt mie nait meer stoan - Joe loaten t begoan.
Ik zit op slöt, mien HEER, ik roup doagelks om Joe.
Zuggen Joe mien ogen, roodomraand? Pakken Joe mien haand?
n Wonder doun aan doden, kinnen Joe dat?
De schimmen, stoan dij veur n lofzang op?
Bezingt het graf joen traauw,
joen biestoan ien de raauw?
Zugt aine ien het duuster nog joen waark?
Joen wonderdoaden? Joen recht?
Mor ik, HEER, schraauw het oet, ik bid, t wordt sikkom licht:
Woarom joagen Joe mie vot, verschoelen Joe joen gezicht?
Ellendeg bin ik, HEER, ik staarf van jongs òf aan.
Ik droag wat Joe mie aandoun, mor ik kin nait meer.
Joon gram komt aalgedureg over mie
en joen geweld slagt mie de lippen tou.
As wotter is het, HEER,
en ik verdrink der ien.
Deur Joe heb ik gain vrund of noaber meer
en der is naargens licht.
Tekst: Rien van den Berg. Vertoalen: Peter van Dijk-Veldkamp.
