LB0831
1. Votstuurd op wegen niet verwacht,
ainzoame strieder ien de nacht,
droag ik de mantel van perfeet,
mit Gods verdriet bin ik bekleed.
Refr.
Stem die mij uutdoagt, moak dat ik dij heur.
Woord as daglicht, altied vlammend vuur,
woon mij op de lippen, oadem ien mij deur!
2. Ik riep: Doe vragst te veul van mij,
Doe bist te groot, goa mij veurbij.
Mor ik mos spreken, deur zien macht
geft God mien woord, mien stem zien kracht.
Refr.
3. Zien woorden ploegen deur mien grond,
brengen aan t licht, sloagen een wond.
Hai roept om mij, bedekt mien schuld.
Wordt zo zien levenslöt vervuld?
Refr.
4. Slim ongelegen komt zien stem,
zo stil dat ik het niet vernem;
dringt binnen ien mien vlees en bloed
as liefde woar k veur valen moet.
Refr.
5. Hij is het woord wat niet verwaait,
het vuur woarien de liefde laait,
de hoamer die de rotsen sliet,
de God die van ons mensen wiet.
Refr.
6. Hij striemt dij t apmoal zeker wiet,
mor streelt onzekerheid en stried.
Wie boegen ons veur zien gericht
en vienden zo zien aangezicht.
Refr.
7. Ik drong Hum vot uut haart en heufd,
krekt of Hij ok niet ien mij leuft;
dee of zien stem niet binnen kwam,
mor Hij stekt mij ien vuur en vlam.
Refr.
8. Wer k weven ien de moederschoot
allent veur leven tot de dood?
Och, waas zij die dit leven gaf
dan ok mor worden tot mien graf.
Refr.
9. Het is zien stem die mij omslut,
dat moakt mien bitter leven zuut.
Mien leven sprekt van Hum veurgoed,
mien God, Hij zit mij ien het bloed.
Refr.
Tonko Ufkes
