LB0362
1. Hai sprak ien wereld n woord dat lopen dut
een tocht deur de woestijn, een weg noar t leven,
een spoor van licht dat steveg steunt en stut,
tegen de duuster swaarte hemel schreven.
Een nije doageroad dij Hai ons budt,
Hai ropt ons aan: 'Ik zel die nait begeven.'
2. Hai dij ons geern ien t dainstwaark hebben wil,
dij t aanduurt om gerust ons haand te vroagen;
dij ons te angst en vluik en löt oet tilt
en ons tot hier op handen wus te droagen;
Hai dij de wènst opwekt of juust verstilt,
gerust, Hai gaait mit ons een weg van doagen.
3. Van Joe is wereld, tied en aiweghaid,
joen stem ging rond, en woorden gingen klinken.
Joen noam is haartstocht veur gerechteghaid,
joen woord is bron doar wie apmoal oet drinken.
O God, onthol ons toch joen toukomst nait -
zodat wie nait ien twievel hier verzinken.
Klaas Pieterman.
