LB0712
1. Bogt t joar zuch stil tot t leste tou,
een zummer laank kreeg t leven zin,
van t haars holdt t joar zuk nog wat in
en zegt ons voluut: God is goud.
2, Mor wie, wie minsen, binnen klain.
Wie doun of alles van ons is
wat God ons geft. Net of t gemis
van aandern echt ons schuld nait is.
3. De honger gaait de wereld rond,
wie danken God dat ons t nait treft.
Mor moak, Heer, dat ons haand es geft
wat wie belieden mit de mond
4. en nait meer nemt, mor voluut geft
aan ale minsen dij in nood;
zo as Iezulm joe in de dood
ons aanlangd hebben brood dat leeft.
