Kloaglaiden 01
01Och heden, wat ligt dij stad vol volk der ainzoam bie.
Wedevraauw is nou, dij ainmoal groot maank volken was,
onderheureg is nou keunegin van kontrainen.
02Haardop reert ze ale nachten, troanen lopen heur over wangen.
Gainent van heur vrijers komt heur nog opmontern,
ale vrunden luiten heur zitten, heur vijanden binnen ze nou.
03Onder doem holden, onderdrokt en verbannen,
leeft Juda maank volken, ze vindt gain vree,
deur achtervolgers inhoald, ze kin gain kaant meer op.
04Wegen noar Sion liggen der treureg bie, gain feestganger komt ter meer langs;
poorten liggen in puun, priesters kloagen,
wichter zitten in treur, stad is rampzoaleg.
05Verdrokkers binnen gelokkeg, stad is in heur macht.
Om aal heur misdoaden het de HEER heur oftroeveld.
Kinder worden oppakt, opdreven veur vijand oet.
06Fierhaid van Sion is verswonnen.
Heur jonkers binnen krekt herten zunder vreten,
kruuslam lopen ze veur joagers aan.
07In doagen van ellèn en omswaarven, gedenkt Jeruzalem riekdommen van oltieds.
t Sweerd van vijand sluig bewoners deel,
gainent het heur ondersteund, oetlaagd werden ze bie heur ondergang.
08Om heur zunden is Jeruzalem n graauwel worden,
dij heur vereerden, zagen heur schoamte, nou verachten ze heur.
Dat dut heur zeer, zai keert zok òf.
09Heur klaid is besmoezeld. Dat t zo oflopen zol, haar ze nooit docht.
Wat is ze daip zonken, gainent dij heur opmontert.
- HEER, kiek noar mien ellèn, t is vijand ja dij t wonnen het!
10 Vergrepen het vijand zok aan heur riekdommen,
ze zag haaidens heur haailegdom indringen,
al haar ie heur tougang verboden.
11 Heur bewoners lieden en zuiken noar eten.
Veur brood geven ze heur schatten vot, dat ze mor in levent blieven.
- HEER, kiek toch ais, ze hebben de gek mit mie!
12 Ie, dij der langs kommen, kiek joe toch ais t lieden aan
dat ik te verduren heb, t lieden dat de HEER mie aandee
op dag van zien grammiedeghaid. Wèl het ooit zo leden?
13 Oet hemel slingerde hai zien weerlicht deel, t ging mie deur maark en bonk.
Hai spande n net veur mien vouten en dreef mie weerom.
Ainzoam muik hai mie, doodzaik, aal doagen.
14 Swoar weegt t juk van mien zunden dij zien haand mie oplegt,
t drokt mie op nek, mien kracht is broken.
De Heer leverde mie oet aan machten, ik kin der nait tegen op.
15 Ale helden het de Heer oet stad verdreven.
Op tied deur homzulm bepoald, het hai beste keur vernaild.
De Heer het jonkvraauw, Juda zien dochter, in wienpaars vertreden.
16 Wat kin k aans as reren, dikke troanen lopen mie over wangen,
in gain velden of wegen is troost of hulp te vinden.
Mien kinder binnen wees worden, vijand is heur de boas.
17 Sion stook handen oet, mor gainent kwam heur opmontern.
De HEER raip vijanden in de buurt op tegen Jakob,
Jeruzalem is n graauwel worden.
18 Toch staait de HEER in zien recht, ik kwam ja tegen hom in verzet.
Volken heur toch ais, kiek hou ik t te verduren heb:
mien jonges en wichter binnen in ballengschop goan.
19 Ik heb om mien vrijers roupen, mor ze luiten mie zitten.
Mien priesters en laaiders kwammen om van honger,
dou ze zöchten in stad noar eten om in t levent te blieven.
20 HEER, kiek noar mien ellèn: kiek hou of t in mien binnenste braandt,
t haart keert zok in mie om, want ik verzette mie ja aldernoarst.
Boeten rooft t sweerd mien kinder, binnen gaait dood tekeer.
21 Mien vijanden heuren mie stìnnen, der is gainent dij mie opmontert.
Dou ze heurden van mien rampen, wazzen ze blied om wat ie deden:
dit is dag deur joe bepoald. Dou mit heur wat ie mie doan hebben!
22 Kiek ook noar heur minne doun en dou den mit heur
wat ie om aal mien zunden mie aandoan hebben.
Wat mout ik toch poesten en stìnnen, mien haart is doodmin.
|
