Jesaja 21
01Oetsproak over woestijn bie zee.
As störmvloagen dij over Negev joagen,
komt t onhaail opzetten oet woestijn,
oet n schrikboarend laand.
02Grimmeg is t vizioun dat mie openboard wer:
geweldenoars plegen geweld en vernailers vernailen.
Der op òf, Elamieten! Beleger heur, Medenvolk!
Ik moak n èn aan aal dat poesten en stìnnen.
03Doarom tril ik ter over, ale leden schudden mie.
Krampen trekken deur mie hèn as vloagen bie n vraauw dij n kind krigt.
Verbiesterd bin ik, deur wat ik heur, oet stuur, deur wat ik zai.
04t Is mie benaauwd om t haart, kèl wor k ter van,
twijduustern, doar k aans zo noar oetzag,
is nou n schrik veur mie!
05Toavel wordt kloarmoakt, klaid ter over,
men et en drinkt.
Tou, kriegsheren, smeer joen schilden in!
06Want zó het de HEER tegen mie zegd:
"Zet ain op wacht, dij melden mout, wat of e zugt.
07As e striedwoagens zugt, mit peerden der veur,
n koppel soldoaten, mit ezels en kemélen,
den mout e acht geven, joa, haile goud acht geven!"
08Wachtpost ropt:
"Haile dag stoa ik op wachttoorn, Heer,
en naacht noa naacht stoa k traauw op post."
09Doar kommen ze aan, de striedwoagens,
manschoppen der in en peerden der veur.
Men ropt: "Babel is valen! Echt woar!
Ale ofgodsbeelden liggen in groezelementen over de vlakte!"
10 O, mien volk, vertrapt op dörsdeel,
wat ik heurd heb van de HEER van de machten,
van God van Israël, moak ik joe kundeg.
|
