Tobit 08
01Dou ze t eten doan haren en t tied was om aan zied te goan, brochten Raguël en Edna jongkerel noar koamer tou.
02Tobias, dij goud ontholden haar wat Rafaël zegd haar, pakte lever en haart van vis tou zien raaistas oet en legde dat op brandende wierook.
03Kwelduvel week achteroet veur staank en ging der van deur, haildaal aan oetènnen van Egypte tou. Rafaël achter hom heer! Hai kreeg hom der onder en bon hom votdoalek vaast.
04Dou Edna en Raguël tou koamer oetgoan wazzen en deur achter zok dichtdoan haren, kwam Tobias in t èn van bèr òf. Hai zee tegen Sara: "Kom, Sara, loat we beden goan en ons Heer vroagen of hai zok over ons ontfaarmt en ons beschaarmt."
05Zai kwam ook in t èn en mit zien baaident beedden ze om ontfaarmen en beschaarmen. Tobias beedde: "Te priezen bin ie, God van ons veurolden, te priezen is joen noam in ale aiweghaid. Loat hemel en joen haile scheppen joe priezen veur aiweg en aaid.
06Ie hebben Adam moakt en hom zien vraauw Eva geven as helper en kammeroad. Oet heur is t haile mensdom votkommen. Ie hebben zegd: 't Is nait goud dat mensk allenneg blift. Ik zel n helper veur hom moaken, dij bie hom paast.'
07Ik zeg joe, Heer, dat ik dizze vraauw nait oet begereghaid traauwd heb, mor omreden ik wol traauw wezen aan joen wet. Loat ons joen barmhaarteghaid zain en loat ons mit zien baaident old worden."
08Doarop zeden ze ainsgezind: "Dat t zo wezen mag, amen!"
09Dou slaipen ze mit mekoar.
In tied kwam Raguël van bèr òf en raip zien sloaven om n graf te groaven.
10 Hai dochde: Dizzent zel ook wel weer dood wezen. As men dat gewoar wordt, wor wie deur elkenain veur gek holden en oetlaagd.
11 Dou t graf groaven was, ging Raguël weer in hoes.
12 Hai zee tegen Edna: "Loat ain van sloavinnen ais kieken of Tobias nog leeft. As e dood is, mout we hom votdoalek begroaven. Den wordt gainain t gewoar."
13 Ze muiken licht, deden deur open en stuurden sloavin in koamer. Dij zag dat Tobias en Sara slaipen.
14 Ze kwam weer noar boeten tou: "Tobias leeft! t Is aalmoal in odder!" zee ze.
15 Dou prezen Raguël en Edna God van hemel. Raguël zee: "Te priezen bin ie, God, mit n zuver loflaid. Loat elk joe priezen veur aiweg en aaid.
16 Te priezen bin ie, om bliedschop dij ie mie geven hebben. Doar of k zo benaauwd veur was, is nait deurgoan. Ie hebben ons joen grode barmhaarteghaid blieken loaten.
17 Te priezen bin ie, omdat ie joe ontfaarmd hebben over dizze twij kinder, dij gain bruiers of zusters hebben. Blief joe over heur ontfaarmen, Heer, en beschaarm heur. Geef heur aan heur dood tou, bliedschop en barmhaarteghaid."
18 Noadat e dat zegd haar, bestelde Raguël zien sloaven grafkoel dicht te smieten aleer t begunde te lichten.
19 Raguël vruig vraauw n haile bult broden te bakken. Zulm ging e noar koppel tou en zöchte twij koubaisten en vaaier rammen oet. Hai bestelde dij te slachten en veur traauwerij kloar te moaken.
20 Hai raip Tobias. "Dizze bruloft zel vattien doag duren," zee e. "Ik stoa der op, dastoe aal dij tied blifst. Eet en drink mit ons. Den moakstoe mien dochter, dij zo veul te lieden had het, gelokkeg.
21 Astoe votgaaist, geef ik die intussen haalfschaid van mien bezit mit. Zörg der veur dastoe zond en wel bie dien voader weerom komst. Aander haalfschaid krieg ie as vraauw en ik oet tied kommen. Doe huifst die zodounde naargens gain zörg over te moaken. Ik bin dien voader, Edna is dien moeke, en doe en Sara liggen ons noa aan t haart. Dat zel aaid zo blieven. Moak die zodounde naargens gain zörg over."
|
