Sefanja 02
01Ie volk zunder schoamte, goa noar tempel en kom bie nkander,
02eer de HEER dut wat hai in t zin het - dij dag kin elk ogenblik kommen - eer zien glìnne kwoadhaid veurgoud over joe komt.
03Moak dat ie bie de HEER kommen - hai dut wat of hai onnaaierd het - en wees rechtveerdeg en nederg. t Kin wezen dat ie nog verschoel vinden op dij dag van zien kwoadhaid.
04Ie kinnen der van op aan: Gaza wordt n doodse stad, Askelon n röddeklooster, t volk van Asdod wordt op kloarlichten dag tou stad oet jagd, Ekron wordt n stad zunder volk.
05O wai, ie dij doar wonen in kontraain bie zee, ie volk dat oet Kreta komt! De HEER sprekt zien oordail over joe oet, Kanaän, laand van Filistijnen! Ie zellen nog te ondeeg kommen, der zel gainain van joe overblieven.
06Joen laand, doar zellen ze allenneg nog schoapen in lopen loaten en hokken veur schoapen op zetten.
07Dij kontrainen van joe doar bie zee zellen wezen veur wèl der nog over binnen van t volk van Juda. Over heur zegt de HEER: Zai zellen heur schoapen doar lopen loaten en soavends in hoezen van Askelon op bèr goan. t Muit de HEER ja van heur en hai zel n omkeer brengen in heur löt.
08Ik heb t schimpen van Moäb en t ragen en schelden van Ammon tegen mien volk wel heurd, dou zai n grode mond tegen heur opzetten en snaarden dat ze wel boas worden zollen over heur laand.
09Doarom, zo woar as ik leef - zegt d'Aalmachtege HEER, God van Israël, Moäb en Ammon zellen net zo worden as Sodom en Gomorra: n onlaand mit aans niks as roet en brannekkels en zoltputten, n streek doar nooit wat wazen wil. Dij der nog over binnen van mien volk zellen Moäb en Ammon heur laand leegreupen en t in bezit nemen.
10 Zo kriegen ze heur hoogmoud en heur grootbekkerij, heur snakken en snaren tegen t volk van d'Aalmachtege HEER betoald.
11 De HEER zel heur schrik op hoed joagen. Hai zel ale goden van eerde verswinnen loaten. Volken van ale landen bie zee zellen veur hom op knijen valen, elk in zien aigen laand.
12 Nubiërs, ook ie zellen doodstoken worden mit mien sweerd.
13 De HEER zel ook op Assyriërs inhaauwen,
doar in t noorden,
en heur vernailen.
Van Nineve moakt hai n puunbult,
n woestijn zunder ain drup wotter.
14 Doar zellen koppels vij zok deelleggen
en alderhand wild gedaaierte,
veldoelen en katoelen zellen bie naacht touholden
op Nineve zien zoelen,
zitten te roupen in stokkende vènsters.
t Is ain en aal revoazie,
van zien pelaaizen is t cederholt ofreten.
15 Dat is nou dij oetgeloaten stad,
dij in woan was: Ons kin niks gebeuren!
en dij dochde: Ik bin t, en aans gainent!
Wat is t n puunbult worden, n hool van wilde daaiern.
Elk dij der bie langs komt
zel knivveln en kop schudden.
|
