Ruth 03
01Noömi, heur schoonmoeke, zee tegen heur: "Mien wicht, zol ik gain vasteghaid veur die zuiken, dat die t goud goan zel?
02Boäz, bie dij zien vraauwlu doe west hest, is ja nog femilie van ons. Dij is vanoavend op dörsdeel aan t gaarst wannen.
03Wask en zaalf die, dou dien overklaid aan en goa noar dörsstee tou, mor zo, dat hai die nait vernemt veur en aleer hai etendrinken doan het.
04As hai zok deellegt mostoe goud acht geven op t stee doar hai ligt. Goa doar noar tou, sloag t dek bie zien voutenèn op en leg die doar deel. Den dut hai wel blieken wastoe doun most."
05"Aal wat ie zeggen zel ik doun," zee Ruth.
06Zai ging dou noar dörsstee tou en dee ales zo as heur schoonmoeke heur t besteld haar.
07Noa etendrinken was t Boäz goud te moude en hai legde zok deel aan t èn van n zoadbult. Dou kwam zai hail stil bie hom, sluig bie zien vouten dek op en legde zok deel.
08t Was middernaacht dou man kèl wakker wer, om zok tou vuilde en vernam dat ter n vraauw bie hom aan t voutenèn lag.
09Hai vruig: "Wel bistoe?" "Ik bin Ruth," antwoordde zai, "joen dainstmaaid. Spraaid joen vleugel oet over joen dainstmaaid want ie binnen lözzer."
10 Dou zee hai: "Dat de HEER joe zegen mag, mien wicht. Doe hest dien traauw nog beter bewezen as destieds, mit nait achter jongkerels aan te lopen, netgliek of zai riek of aarm wazzen.
11 Wees mor nait baang, mien wicht, aal wastoe zegd hest, zel ik veur die doun, want t is aalgemain bekend in dizze stad dastoe n degelke vraauw bist.
12 Mor aalhouwel ik dien lözzer bin, is der nog n lözzer en dij is die sibber as ik.
13 Blief hier vannaacht. As hai mörgenvroug joe lözzen wil, goud, loat hom joe den lözzen. As hom doar niks aan gelegen ligt, dou ik t, zo woar as de HEER leeft. Blief aan mörgentied tou liggen."
14 Zo bleef zai aan zien voutenèn liggen aan mörgentied tou. Veur en aleer men ain onderschaaiden kon, ston ze op, want hai wol nait dat t bekend wer dat ter n vraauw op dörsstee west haar.
15 Hai zee: "Kom hier mit dien omslagdouk dij ie droagen en hol dij op." Zai huil hom op en hai meette doar zès moat gaarst in òf en legde heur dij op.
16 Dou zai bie heur schoonmoeke weeromkommen was zee dij: "Hou is die t vergoan, mien wicht?" Zai vertelde heur t aalmoal wat man heur doan haar.
17 "Dizze zès moat gaarst het hai mie geven," zee ze, "want hai zee tegen mie: 'Kom nait mit lege handen aan bie dien schoonmoeke.'"
18 Dou zee Noömi: "Hol die trankiel, mien wicht, totdast waist hou of t oetpakt. Want dij man zel nait rusten veur hai dizze zoak vandoag nog tou n goud èn brocht het."
|
