Ruth 02
01Nou haar Noömi nog femilie van manskaant, n schatriek man oet femilie van Elimelech, dij Boäz haitte.
02Ruth, de Moäbitische, zee n moal: "Ik mos mor es noar t laand te oaren zuiken bie ain dij t goud mit mie maint." Noömi zee: "Tou mor, mien wicht."
03Zai ging op pad, kwam op t laand en ging achter zichters aan te oaren zuiken. Nou wol t gevaal dat ze terechtkwam op n kaamp laand van Boäz, dij oet femilie van Elimelech was.
04En kiek, Boäz kwam tou Betlehem oet en zee tegen zichters: "De HEER is mit joe!" en zai zeden tegen hom: "De HEER mag joe zegen!"
05Boäz vruig aan zien knecht, dij veurman van zichters was: "Bie wèl heurt dij jonge vraauw?"
06"Dat is n jonge vraauw oet Moäb," zee veurman, "dij mit Noömi oet t laand van Moäb weeromkommen is. Zai vruig of zai wel oaren zuiken en verzoameln mog bie schoven achter zichters aan.
07Zai het in schrip west van vanmörgens vroug òf aan tot aan nou tou. t Is nait ain, dij veul in hoes zit."
08Boäz zee tegen Ruth: "Luster ais, mien wicht, goa nait op n aander stok laand zuiken. Doe most hier nait votgoan, kinst hier wel bie vraauwlu blieven. Sloet die mor bie heur aan.
09Dat is t laand doar ze aan t zichten binnen, goa der mor achter aan. Ik heb aarbaiders t goud zegd dat ze die ofblieven mouten en astoe dörst hest, kinst noar voaten goan en drinken van wat aarbaiders schept hebben."
10 Dou vuil ze veur hom op knijen, boog zok deel en zee tegen hom: "Hou kin t, dat ie t zo goud mit mie veurhebben. Ik bin ja hail gainent van joen volk."
11 "Ze hebben mie al laank en braid verteld," zee Boäz, "wat ofstoe al nait veur dien schoonmoeke doan hest dou dien man sturven was. Dastoe bie dien olders votgoan bist oet dien geboortelaand noar n volk dastoe nog nait konst.
12 Mag de HEER die vergelden wastoe doan hest; dat t volle loon van de HEER, de God van Israël, onder wèl zien vleugels doe schoel zöcht hest, die touvaalt."
13 Zai zee weerom: "Ik stoa wel bie joe in gunst, mien heer, mit dat ie mie zo troostriek en vrundelk tousproken hebben. k Bin ja èns gainent van joen maaiden."
14 Dou t schafttied was, zee Boäz tegen heur: "Kom mor hier te broodeten en stip dien plak brood mor in wien." Zai ging bie zichters zitten en hai langde heur poft koorn aan, Zai dee zok te goud en huil ook nog over.
15 Dou ze weer in t èn kommen was om oaren te zuiken, zee Boäz tegen zien aarbaiders: "Tussen schoven mag ze ook zuiken. Dou heur nait te kòrt.
16 Trek alderdeegs mor wat veur heur tou schoven oet dat zai t opzuiken kin. En nait roeg tegen heur wezen!"
17 Tot aan oavend tou zöchde ze op t laand en dörste dou oet wat ze zöcht haar: sikkom n haalf mud gaarst.
18 Zai pakte t op en ging weer noar stad tou.
Dou heur schoonmoeke zag wat ze bie nkander zöcht haar en ze oetpakte wat ze overholden haar van t eten en heur dat gaf,
19 zee heur schoonmoeke tegen heur: "Woar hestoe zöcht vandoag, woar hestoe wel aarbaid? Man dij acht op die geven het is te priezen!" Zai vertelde heur schoonmoeke dou bie wèl of ze waarkt haar: "Dij man doar ik vandoag bie aarbaid heb, hait Boäz."
20 Dou zee Noömi tegen heur schoondochter: "Mag de HEER, dij zien traauw nait voaren loaten het veur dij leventeg en dij dood binnen, hom zegen." En Noömi ging wieder: "Dij man is alderdeegs nog femilie van ons en ain van ons lözzers."
21 Ruth, dij Moäbitische, zee: "Hai het ook nog tegen mie zegd: 'Blief mor stoef bie mien waarkvolk, totdat bie mie aal waait en gaarst zichten aan kaant is.'"
22 "Goud mien wicht," zee Noömi tegen Ruth, "blief mor mooi bie zien vraauwlu, den kinnen ze die op n aander laand ook nait te noa kommen."
23 Zo bleef zai stoef bie Boäz zien vraauwvolk aan t oaren zuiken, tot gaarst en waait zichten aan kaant wazzen. En ze bleef bie heur schoonmoeke wonen.
|
