Rechters 21
01In Mispa haren Isrelieten der n aid op doan: "Traauwen mit Benjaminieten, dat doun ons wichter nait."
02Dou ze mit Benjaminieten ofrekend haren, kwammen ze vannijs in Betel bie nkander. Ze gingen doar op grond zitten, aan oavend tou, en veur God schraifden ze t oet mit groot misboar - zo'n verdrait haren ze.
03"HEER, God van Israël," zeden ze, "hou het t zó wied mit ons kommen kind, dat t nou zunder ain van Israëls stammen mout?"
04Aanderdoagsmörgensvroug baauwden ze doar n altoar. Ze brochten der brandovvers en vree-ovvers.
05Dou vruigen ze: "Wèl van ons het nait op vergoadern van de HEER in Mispa west?" Ie mouten waiten: ze haren der n aid op doan. Elk dij nait noar de HEER zien haailegdom in Mispa west haar: t zol hom de kop kosten.
06Nou wazzen ze begoan mit heur bruier, mit Benjamin. Doarom zeden ze: "Vandoag is ter ain van Israëls stammen ofsneden.
07Wat kin we opbedenken om lu dij overbleven binnen aan n vraauw te helpen? Wie hebben ja bie de HEER sworen, dat wie ons dochters nait mit heur traauwen loaten zellen."
08Doarom vruigen ze ook, wèl of nait op vergoadern van de HEER in Mispa west haar. Dou bleek, dat ter van Jabes in Gilead gainent noar t haailegdom van de HEER in Mispa kommen was.
09Dou t volk doar monsterd wer, was ter ja gainent oet Jabes in Gilead bie.
10 Dat zodounde stuurde vergoadern van Isrelieten twaalfdoezend van heur beste kriegers noar Jabes tou, mit odders: "Ale inwoners van Jabes doodmoaken: manlu en vraauwlu, jongen en olden, altmoal!
11 En goa zó te waark: ale kerels doodmoaken, mor van vraauwlu allenneg dij t mit n man doan hebben."
12 Onder t volk van Jabes trovven ze vaaierhonderd jonge wichter aan, dij t nog nooit mit n man doan haren. Dij nammen ze mit noar legerploats in Silo, in Kanaän.
13 Dou stuurde vergoadern van Isrelieten bodes noar Benjaminieten dij op rots Rimmon touhuilen, om vree mit heur te sloeten.
14 Zo kwammen Benjaminieten weerom en Isrelieten gavven heur de vraauwlu oet Jabes in Gilead dij men in leven loaten haar. Mor t wazzen der nait genog veur altmoal.
15 Isrelieten wazzen mit Benjamin begoan, omreden de HEER haar n breuk sloagen in stammen van Israël.
16 Doarom vruigen laaiders van volksvergoadern: "Wat kin we opbedenken om dij van stam Benjamin overbleven binnen, aan n vraauw te helpen? Ale vraauwlu bie heur binnen ja doodmoakt."
17 En ze gingen wieder: "t Aarfdail van Benjamin mout overgoan kinnen noar t volgende geslacht. Der mag gainent van Israëls stammen oetvalen.
18 Mor wie zulm kinnen ons dochters nait mit heur traauwen loaten. Wie hebben der ja n aid op doan: Vervlökt is elk dij n vraauw mit ain van Benjamin traauwen let."
19 Dou schoot heur in t zin: t joarliekse feest veur de HEER in Silo! Silo ligt noordelk van Betel en zudelk van Lebona, n beetje oostelk van weg van Betel noar Sichem.
20 Ze gavven Benjaminieten de road: "Goa noar Silo en goa doar in droevetoenen op loer liggen.
21 En ie mouten der goud op verdocht wezen. As ie de wichter in n laange rieg daanzend tou stad oet kommen zain, kom ie veurndag! Griep den elk ain van dij wichter, en neem heur mit as vraauw noar Benjamin.
22 As heur voaders of heur bruiers zok ter bie ons over bekloagen kommen, zeg wie wel: 'Gun heur aan ons. Nait elkenain het in t gevecht n vraauw te pakken kriegen kind. Boetendes heb ie heur nait vrijwilleg mit ain traauwen loaten. Dat ie hebben der gain schuld aan.'"
23 Benjaminieten deden wat heur aanroaden was. Elk van heur greep ain van daanzende wichter en nam heur mit noar zien aigen stam en femilie. Doarnoa weeromkommen, baauwden ze steden vannijs op en gingen der wonen.
24 Dou gingen Isrelieten doarvandoan. Elk ging weerom noar zien aigen gerechteghaid, noar aigen stam en aigen volk.
25 In dij tied was ter gain keunenk in Israël. Elk kon zien aigen gang goan.
|
