Micha 05
01Mor doe, Betlehem in Efrata,
al hest in Juda nait veul te betaiken,
oet die zel veur mie ain kommen,
dij t over Israël te zeggen het.
In t vèrre verleden ligt zien oorsprong,
in laank vervlogen doagen.
02Doarom bemuide hai zok nait mit zien volk
totdat vraauw dij n potje verwacht,
heur kind kregen het.
Den kommen lu dij overbleven binnen,
bie heur bruiers weerom.
03Hai zel kommen en heur laaiden in kracht van de HEER,
in glaans en glorie van de HEER, zien God.
In vree kin zien volk den wonen,
hai het t ja te zeggen in haile wiede wereld.
04Nee, haizulm zel de vree wezen.
As Assyrië den ons laand bezet,
ain stap in ons pelaaizen zetten duurt,
den zet we zeuven hedders hom tegenover,
joa, aacht keunenks oet t gewone volk.
05Dij zellen Assyrië koal sloagen mit t sweerd,
mit blaanke soabel, dat laand van Nimrod.
Zo zel hai ons Assyriërs van nek ofhoalen
as hai ons laand bezet,
ain vout zetten duurt op ons gerechteghaid!
06Rest, overbleven van Jakob,
verstreud onder veul volken,
zel wezen as daauw van de HEER,
roem en rij as regenwotter op gruin gras,
deur mensken nait onderholden,
doar gainain noar omkikt.
07Nee, rest, overbleven van Jakob,
verstreud onder veul volken,
zel wezen as n laiw onder wilde daaiern,
as n jonge laiw maank schoapen.
Hai vlogt ter deurhèn,
verropt en verpoast,
der is gain redden meer aan!
08Steek voest mor omhoog tegen dien vijand,
joen tegenstanders - der aan goan ze!
09Dit zegt de HEER:
Dij aigenste dag
slacht ik aal joen peerden òf,
in braiten sloag ik joen striedwoagens,
10 steden in joen laand verrinnewaaier ik,
joen börgen moak ik mit grond liek.
11 n Èn moak ik aan aal joen teuvergedou,
doan is t mit joen woarzeggerij.
12 In groes sloag ik joen ofgodsbeelden,
en haailege steeën dij ie der op noa holden.
Den huif ie nait laanger op knijen
veur wat joen aigen handen moakt hebben.
13 Ik rop joen haailege poalen tou grond oet,
verrinnewaaier haailege steeën.
14 In kwoadens en grammieterghaid neem ik vroak
op volken, dij nait lustern deden.
|
