Exodus 10
01Dou zee de HEER tegen Mozes: "Goa weer noar farao tou. Ik heb der zulm veur zörgd, dat hai en zien amtenoars nog aingoal stiefkoppeg binnen. Den kin ik mien wondertaikens ais goud aan heur zain loaten.
02Den kin ie aan joen kinder en klaainkinder vertellen, hou ik mit mien wondertaikens tegen Egypte in t èn kommen bin."
03Mozes en Aäron gingen weer noar farao tou: "De HEER, de God van Hebreeërs, let joe woarschaauwen: 'Hou laank mout dat nog duren, veur ie joe veur mie deelgeven. Loat mien volk vrij, dat ze mie ovvers brengen kinnen.
04As ie nog aal waaigern heur vrij te loaten, den zel ik mörgen sprinkhoanen op joen laand lösloaten.
05Dij zellen in zo'n dikke loag over joen laand liggen, dat ie gain grond meer zain kinnen. Dij zellen ales opvreten wat ter nog over is noa dij hoagelbuien. Alderdeegs bomen bie joe op t laand zellen zai koalvreten.
06Aal joen hoezen, ook dij van joen amtenoars en van ale Egyptenoars, zellen zo vol sprinkhoanen zitten as joen veurolden nog nooit zain hebben, zo laank as zai op wereld west hebben.'" Mozes draaide zok om en ging bie farao vot.
07Farao zien hovelingen zeden dou tegen hom: "Hou laank mout dij man ons nog dwaarszitten. Loat dij lu toch votgoan, dat zai aan heur HEER, heur God, ovvers brengen kinnen. Heb ie nou nog nait deur dat Egypte der haildaal aan gaait?"
08Dou werden Mozes en Aäron bie farao weeromroupen: "Ie kinnen votgoan om de HEER, joen God, ovvers te brengen," zee e tegen heur, "mor wèl goan der aal mit?"
09"Aalmoal," antwoordde Mozes, "jong en old gaait mit, ons zeuns en dochters, ons schoapen en baisten. Wie vieren ja n feest veur de HEER."
10 Dou farao weer: "Nou, den mag de HEER wel mit joe wezen! Ie mainen toch zeker nait, dat ik joen kinder mitgoan loat. Elk kin toch zain wat ie in t zin hebben!
11 Gain sproake van! Allenneg manlu kriegen permizzie om joen HEER ovvers te brengen. Doar heb ie ja om vroagd." Dou werden Mozes en Aäron bie farao votjagd.
12 Dou zee de HEER tegen Mozes: "Most dien handen over t laand oetsteken, dat sprinkhoanen over hail Egypte hèn kommen. Dij zellen aal t gewas opvreten dat ter noa dij hoagelbuien nog overbleven is."
13 Mozes stook zien stòk oet over Egyptenlaand en de HEER luit n oostewind waaien, dij haile dag en dij haile naacht aingoal deur. Tegen mörgentied brochde dij oostewind sprinkhoanen aan.
14 Grode swaarms sprinkhoanen streken deel over t haile laand van Egypte. Zoveul sprinkhoanen haren der veurtied nog nait west, noatied zellen der ook nooit weer zoveul kommen.
15 t Laand zat ter haildaal onder: t was swaart van sprinkhoanen. Zai vraten aal t gewas van t veld op en ale vruchten dij hoagel overloaten haar. Der bleef in hail Egypte glad gain gruin meer over aan bomen of veldgewas.
16 Dou luit farao Mozes en Aäron weer gaauw bie zok roupen: "Ik mout mien schuld tougeven tegenover de HEER, joen God, en ook tegenover joe.
17 Vergeef mie nog ditmoal mien schuld. Wil ie beden tou de HEER, joen God, dat e mie verlöst van zo'n iezelke straf?"
18 Mozes ging bie farao vot en ging beden tou de HEER.
19 Dou luit de HEER wind noar t westen draaien: ale sprinkhoanen werden deur de wind oppakt en in Raaitzee gooid. Der bleef in hail Egypte gain sprinkhoan over.
20 Mor ook ditmoal muik de HEER farao stiefkoppeg; hai luit Isrelieten nait vrij.
21 Dou zee de HEER tegen Mozes: "Steek dien handen oet noar de lucht en t zel zo duuster worden in Egypte, dat ie t donkerte vuilen kinnen."
22 Mozes stook zien handen oet en drij doag laank lag hail Egypte in n boare duuster.
23 Drij doag laank konden Egyptenoars nkander nait zain, zai kwammen nait van stee. Mor bie Isrelieten was t licht.
24 Farao luit Mozes roupen: "Ik geef joe permizzie om joen God ovvers te brengen. Joen schoapen en koien mouten hier blieven, mor joen kinder mag ie aal mitnemen."
25 "Doar is gain denken aan," antwoordde Mozes, "wie mouten toch ovvers mitnemen, dij wie ovvern kinnen aan de HEER, ons God.
26 Ook ons vij mout mit. Der mag gain poot achterblieven. Wie binnen ons vij neudeg om keur te hebben. Wie waiten ja nog nait, wat wie ovvern zellen, veurdat wie op stee binnen."
27 Mor de HEER muik farao weer stiefkoppeg: hai wol Isrelieten nait vrijloaten.
28 "Moak dat ie votkommen," zee farao, "en kom mie nait weer onder ogen, aans zel ik joe om haals brengen loaten."
29 "Krekt," antwoordde Mozes, "ik zel joe nooit weer onder ogen kommen."
|
