Daniël 12
01In dij tied zel Michaël opstoan, de grode vorst, dij kinder van joen volk biestaait. Der zel n tied van benaauwdens wezen zo as ter nait west het sunt volken bestoan. In dij tied zel joen volk - aalmoal dij in t bouk aanschreven stoan - red worden.
02Veul van heur dij sloapen in stof van eerde zellen wakker worden, paardie veur n aiweg levent, aander tou schimp, schaande en aiwege ofgries.
03Verstandege lu zellen blinken as glaans van t hemelverwulf en dijent dij veul mensken tou gerechteghaid brocht hebben, zellen stroalen as steerns, veur aiweg en aaid.
04Mor, Daniël, hol doe dizze woorden gehaaim! Verzegel dit bouk aan èndtied tou. n Bult zellen enter-de-twenter op zöcht goan en inzicht zel aanwazen."
05Dou zag ik, Daniël, twij aandern stoan, ain aan diskaant revier, aander aan aanderkaant.
06Ain van heur zee tegen man in t linnen boven t wotter van revier: "Hou laank duurt t nog tot t èn van dizze wonderboarlieke dingen der heer is?"
07Dou heurde ik man in t linnen boven t wotter van revier, spreken. Hai stook baaide handen omhoog noar hemel en swoor bie hom dij aiweg leeft: "Ain tied, n dubbelde en n haalve tied: as ter n èn komt aan t verbriezeln van t haaileg volk zien macht, den zellen aal dizze dingen wezen."
08Ik heurde, mor ik begreep t nait en zee: "Meneer, wat is t èn van aal dizze dingen?"
09Mor hai zee: "Goa vot, Daniël, want dizze dingen blieven bezied en verzegeld aan èndtied tou.
10 n Bult zellen zift, zuverd en schoonmoakt worden, mor gemaine lu blieven gemain doun. Gainent van gemaine lu zellen t onder t verstand kriegen, mor verstandege mensken dij zellen t begriepen.
11 Vanòf t ogenblik dat t doagelks ovver aan zied zet wordt en verwoestende ofgriezen deelzet, zellen der twaalfhonderdtnegenteg doag verlopen.
12 Gelokkeg is mensk dij wachten blift en dattienhonderdvievendatteg doag hoalt.
13 Mor doe, goa t èn in muit. Doe zelst te rusten goan en aan t èn van doagen opstoan, dastoe tou dien bestemmen komst."
|
