02Dit zegt de HEER:
t Volk dat aan t sweerd ontkwam,
is ter genoadeg ofkommen in woestijn -
Israël, op zuik noar rust.
03Van vèrren is de HEER mie verschenen.
Mien laifde veur joe duurt aiweg,
ik blief joe aaltied goud gezind.
04Israël, ik zet joe vannijs in t èn,
joen jonge vraauwlu sloagen weer op rinkjebèl,
ze daanzen der monter op lös.
05Ie leggen weer droevetoenen aan op baargen van Samaria;
dij ze poten deden, zellen vrucht ter van eten.
06Dag brekt aan dat wachters roupen
in baargen van Efraïm:
'Kom, wie trekken noar Sion,
noar de HEER, ons God.'
07Dit zegt de HEER:
Joechaai van bliedschop om Jakob,
zing der op lös om kopman van volken,
verkundeg overaal Gods lof en roup:
'De HEER het zien volk verlöst,
red het hai restje van Israël!'
08Ik hoal heur weerom oet t Noorden,
van oetènnen van wereld breng ik ze bie nkander;
de blinden en de lammen,
vraauwlu dij in verwachten binnen
en vraauwlu dij n kind kriegen.
In dikke koppels kommen ze altmoal weerom.
09Schraivend gingen ze vot,
vol moud laaid ik heur weerom.
Noar stromende beken breng ik heur,
over boande wegen, doar ze nait strovveln.
Ik bin ja Israël zien voader,
en Efraïm is mien oldste zeun.
10 Volken, luster noar t woord van de HEER,
moak t kundeg op aailanden, wied vot:
Hai, dij t volk van Israël verjagd het,
zel t ook weer bie nkander brengen.
Hai paast op heur
as n hedder op zien koppel.
11 De HEER het Jakob verlöst,
vrijkocht oet haand van overheersers.
12 Zingend trekken ze noar Sions högten,
blied en vlog om goie goaven van de HEER,
om koorn, wien en eulie, om schoapen en koien.
As n toen dij zien wotter krigt op tied, zo vuilen ze zok,
as n toen, dij gain verlet om wotter het.
13 Den daanzen de wichter, zó blied,
t manvolk dut mit, jong en old.
Treur veraandert in bliedschop.
Ik beklokker heur,
geef heur vreugde noa verdrait.
14 Priesters kriegen van mie n overdoad aan ovvers,
ik overload t volk mit mien goaven
- godssproak van de HEER.
|
