|
17 Van dij gevolgen: as ain in Christus opnomen is, den is hai n nij schepsel. t Olde is verbie goan, mor kiek es aan: t nije is ter al.
18 Dat heb we aal te daanken aan God, dij t deur Christus tussen zokzulm en ons goudmoakt het. En ons het e hierveur in dainst nomen.
19 God was ja in Christus dounde t tussen zokzulm en wereld goud te moaken deur heur heur misstappen nait aan te reken. En bosschop dat t weer goud was, het e ons mitgeven.
20 Noamens Christus goan wie zodounde as ambassadeurs op pad, overtuugd as we binnen dat God deur ons zien oproup oetgoan let. Noamens Christus vroag we: loat tussen God en joe t weer goud worden.
21 Dij van zunde hail gain wait haar, hom het God veur ons as zunde bestempeld. Den kon wie, dij in Christus begrepen binnen, gelden as rechtveerdeghaid zo as God dij vragt.
01En nou wie mitdoun aan dat waark (van God), roup we joe der tou op: loat t nait veur niks wezen dat ie God zien genoade kregen hebben.
02Hai zegt ja: "Op t tiedstip dat mie oetkwam, kreegstoe bie mie geheur; op dag dat ik redden wol, hulp ik die." Dou der denk om: t is nou t tiedstip dat God oetkomt. Dou der denk om: t is nou dag dat hai redt.
03Wie pazen der wel veur op dat wie gainent wat in weeg leggen. Wie willen ons waark as apostel toch nait op kladder kommen loaten!
04Nee, in elk opzicht rekomdaaier we onszulm as God zien knechten. Wie kriegen n bult te verduren; voak kom we in kniep, in nood, in verlegenhaid;
05voak krieg we sloag, worden vastzet, komt ter rebulie om ons; voak mout we haard pokkeln, krieg we te min sloap en te min eten.
06Toch gedroag we ons zuver, verstandeg, geduldeg, goudmoudeg, loat we ons laaiden deur hillege Gaist, deur oprechte laifde;
07treed we op mit bosschop van woarhaid, mit God zien kracht, hantaaier we mit linker- en rechterhaand woapens dij rechtschoapenhaid ons aanlangt.
08Nou ais steken ze ons n veer in boksem, n aander moal krieg we op ons kop; liggen sums op n minne, sums op n goie noam; goan deur veur verlaaiders, of ook veur eerleke lu;
09ze doun of wollen ze ons nait kennen, en aan aander kaant holden ze toch ook weer reken mit ons; t liekt sums of was t mit ons doan, en woarachteg: toch hol we t levent; wie kriegen zo te zain, goud wat op hoed, en toch goan we der nait aan dood;
10 t liekt of wer ons verdrait doan, en toch bin we aaltied blied; veur t oog bin we stòkaarm, en toch moak we n bult mensken riek; veur t oog heb we niks, en toch beschik we over ales.
|
