01Bel wankelt, Nebo kantelt,
heur beelden binnen veur daaiern en vij,
beelden deur joe ronddroagen, worden optild,
daaiern stìnnen onder vracht.
02Wankelt en kantelt binnen ze altmoal,
ze konden heur ja nait redden, dij heur ronddroagen hebben;
zulm binnen ze nou in gevangenschop goan.
03Luster noar mie, hoes van Jakob,
en aal wat ter over is van Israëls hoes -
ie, dij droagen werden van moekes schoot òf,
op aarm pakt, sunt dat ie geboren binnen.
04Ik bin dezulfde, ook op joen oldag,
as ie gries binnen zel ik joe nog droagen.
Dat heb ik doan, dat blief ik doun,
droagen en verlözzen zel ik joe.
05Mit wèl wil ie mie wel nait vergelieken,
mit wèl op ain lien stellen,
tegen wèl mout ik t opnemen,
wèl zol op mie lieken?
06Lu dij gold tou knip oet schudden,
dij zulver op weegschoal leggen,
nemen n goldsmid in dainst,
om der n god van te moaken.
Op knijen goan ze,
joa, ze boegen zok ter veur deel.
07Ze tillen hom op scholder, droagen hom rond,
ze zetten hom op stee - doar staait e den en blift e stoan.
As men hom aanropt: hai geft gain antwoord,
en redden oet nood, dat dut e nait.
08Rebelse lu, dou der denk om,
nait vergeten, print joe t in!
09Herinner joe wat vrouger gebeurd is in laankmanstieden,
want ik bin ja God, en gainent aans,
gainain is aan mie geliek.
10 Vanòf t begun kundegde ik joe t èn al aan,
in t veuren wat nog kommen zol.
Ik zeg: Wat ik besloten heb, gaait deur,
en aal wat ik wil, dat dou ik ook.
11 Ik roup n roofvogel op oet t oosten,
n man oet n laand hier wied vandoan,
ain, dij ik ter veur onnaaierd heb.
Wat ik zegd heb, dou ik ook,
ik moak n plan en voer dij oet.
12 Luster noar mie, stiefkoppen,
zo wied van t recht vandoan dat ik joe aanlang.
13 Mien gerechteghaid loat ik dichtbie kommen,
t is nait wied bie joe vandoan;
t zel nait laank meer duren, mit dij redden van mie.
Ik geef in Sion haail, ik dou aan Israël mien glorie.
|
