14 Laank heb ik t swiegen der tou doan,
gain woord zegd en mie inholden,
nou goa ik te keer as n vraauw dij n kind krigt,
poestend en stìnnend.
15 Taaistern zel ik baargen en heuvels,
verdreugen loaten aal heur gewas,
van revieren moak ik aailanden,
wotterpoulen leg ik dreug.
16 Blinden laaid ik over n pad, dij ze nait kennen,
onbekende wegen loat ik heur goan.
Veur heur moak ik t duustern licht,
boelen en bulten moak ik slicht.
Dat zel ik altmoal doun,
ik loat heur nait in steek!
17 Ze wieken achteroet, rood van schoamte,
de lu dij zok wis vuilen bie ofgodsbeelden,
dij zeggen tegen n stok brons: "Ie binnen ons god!"
18 Heur mor goud, doven dat ie binnen,
blinden, dou ogen mor open en kiek!
19 Wèl is zo blind as mien knecht,
zo doof as bode dij ik stuur?
Wèl is zo blind as mien vertraauwensman,
zo blind as knecht van de HEER?
20 n Bult heb ie zain, mor t nait ontholden,
oren haar ie wied open, mor heurd heb ie niks.
21 Bosschop van de HEER
is haildaal geweldeg,
t is hom ja te doun om redden.
22 Mor zien volk is beroofd en oetplunderd,
in holen zitten ze vaast,
in t gevang binnen ze opsloten.
Plunderd werden ze, gain redden was ter aan,
buzen werden heur leeghoald en gainent raip: "Geef weer!"
23 Wèl van joe het ter acht op geven,
zien oren spitst en der noar lusterd,
mit t oog op loater?
24 Wèl het Jakob oetleverd aan rovers,
Israël aan plunderoars?
Wèl aans as de HEER?
Tegen hom hebben ze zundegd;
ze wollen zien wegen nait goan,
noar zien wet nait lustern!
25 Doarom gaf hai zien hoagelse kwoadens vrij boan,
störtte kriegsgeweld over heur oet,
ze werden der deur verteerd,
mor wiezer werden ze der nait van:
verbraand werden ze, mor ze trokken zok ter niks van aan!
|