|
13 Dou zee de HEER tegen Mozes: "Moak die mörgenvroug op tied kloar, goa noar farao tou en zeg hom: 'De HEER, de God van Hebreeërs, let joe waiten: Loat mien volk vrij om mie ovvers te brengen.
14 Want ditmoal zel ik mien alderslimste ploag op joe lösloaten, op joen amtenoars en op joen volk. Ie zellen gewoarworden dat ter op haile wereld gain ain tegen mie op kin.
15 Ik haar mien haand oetsteken kind om joe en joen haile volk deur de pest verswinnen te loaten.
16 Mor ik heb joe nog in leven loaten om mien macht zain te loaten, om de haile wereld zain te loaten wèl of ik bin.
17 Nog aaltied hol ie mien volk onder doem, nog aaltied loat ie heur nait vrij.
18 Mor mörgenvroug om distied zel ik zo'n dikke hoagelbui kommen loaten, zo as ter in Egypte nog nooit west het van t begun òf aan.
19 Hoal joen vij en ales wat ie op t laand hebben onderdak. Want ales wat boetendeur bleven is en nait in hoes hoald is, mensk en daaier, zel deur dij hoagel om haals kommen.'"
20 Gounent van farao zien amtenoars dij zok wel wat aantrokken van wat de HEER zegd haar, luiten heur sloaven en heur vij onderdak brengen.
21 Mor dij t woord van de HEER nait leuven wol, luit zien sloaven en zien vij boeten op t laand.
22 Dou zee de HEER tegen Mozes: "Steek dien haand ais in lucht. Den zel in hail Egypte hoagel deelkommen op mensk en daaier, op ale gewazzen."
23 Mozes stook zien stòk omhoog, en dou begunde t te dundern en te hoageln, weerlicht schoot omdeel. De HEER luit hoagelstainen deelklettern op Egypte.
24 t Hoagelde, en weerlicht schoot deur hoagelbuien hèn. Zok swoar weer haar der in hail Egypte nog nooit west, zo laank as t volk der woonde.
25 Hoagel sluig ales wat op t laand touhuil, stokkend: mensk en daaier kwammen om haals, ale gewazzen werden deur hoagel verrinnewaaierd en bomen werden vernaild.
26 Allenneg in Gosen, laandstreek doar Isrelieten touhuilen, vuil gain hoagel.
27 Dou luit farao Mozes en Aäron weer bie zok roupen: "Ditmoal mout ik mien schuld bekennen. De HEER staait in zien recht, ik en mien volk stoan in t ongeliek.
28 Beed toch veur ons tou joen HEER! Dij iezelke dunder en dij hoagelbuien kin wie ja nait laanger haarden. Ik zel joe votgoan loaten. Ie huiven hier nait laanger te blieven."
29 "Zo gaauw as ik tou stad oet bin," antwoordde Mozes hom, "zel ik mien handen oetsteken noar de HEER. Den zel dunder over wezen, t zel nait meer hoageln. Den zel ie waiten, dat wereld van de HEER is.
30 Toch wait ik wel wis, dat ie en joen amtenoars nog aaltied gain ontzag veur de HEER hebben."
31 Vlas en gaarst wazzen haildaal verrinnewaaierd, gaarst ston ja net in oar en t vlas bluide nog.
32 Mor waait en spelt wazzen nait verhoageld: dij binnen ja loater in tied riep.
33 Mozes ging bie farao vot, tou stad oet. Hai stook zien handen oet noar de HEER. t Huil votdoalek op mit onweren en hoageln en t regende ook nait meer.
34 Dou farao vernam, dat regen, hoagel en dunder over wazzen, wer hai weer net zo stiefkoppeg as veurtied. Hai verzette zok mit zien amtenoars tegen de HEER.
35 Hai bleef onverzeddelk en luit Isrelieten nait votgoan. De HEER haar Mozes dat veurtied ja al zeggen loaten.
|
