|
20 Dou ze op heur ezel deur n baargkloof ofdoalde, kwam David mit zien manlu heur in muit en zai trof heur doar.
21 David haar zegd: "k Bin der ja haildaal bedrogen mit oetkommen dat ik aal zien bezittens dij e hier in de steppe het in beschaarmen nomen heb, zodat e niks van aal dat e het, kwiet worden is. Hai het mie goud mit kwoad vergolden.
22 God mag mie wat doun, meer nog alderdeegs, as ik veurdat t mörgen is, van aal wat e het ook mor ain man in leven loat!"
23 Dou Abigaïl David zag, sprong ze gaauw van heur ezel òf.
24 Ze vuil veur David zien vouten deel en zee: "Ik neem schuld op mie, mien heer. Geef joen dainstmaaid toch gelegenhaid tegen joe te proaten en heur noar heur woorden.
25 Steur joe toch nait aan dij kerel van niks, dij Nabal. Noam zegt ja ales: Nabal hait e, en n dwoas is e. Joen dainstmaaid het manlu dij mien heer stuurd het, nooit vernomen.
26 Nou den, mien heer, zo woar as de HEER leeft en zo woar as ie leven: de HEER het joe der veur bewoard bloudschuld op joe te loaden en t recht in aigen haand te nemen. Dat t aal joen vijanden en elk dij kwoad tegen joe in t zin het, vergoan mag as Nabal!
27 Dit geschenk dat joen sloavin aan heur heer brengt, geef dat toch aan manlu dij joe volgen.
28 Vergeef toch wat joen dainstmaaid nait gouddoan het. De HEER zel joen hoes bestendeg moaken. Ie strieden ja veur de HEER en der wordt gain kwoad bie joe vonden, joen levent laank.
29 Zol ooit n mensk t in t zin kriegen om joe te achtervolgen en noar t levent te stoan, den zel t levent van mien heer vaaileg wezen in t bindsel van de leventegen bie de HEER, joen God. Mor ziel van zien vijanden zel hai votslingern oet t hòlle van de slinger.
30 As de HEER mien heer dut noar aal t goie dat hai joe beloofd het en joe keunenk over Israël moakt,
31 den huift t veur mien heer gain stroekelblok te worden en huif ie joe nait te verwieten dat ie zunder dat doar aanlaaiden tou was, bloud vergoten en joen aigen recht zöcht hebben. En as t ainmoal zo wied is, denk den om joen dainstmaaid."
32 "Wie mouten de HEER, de God van Israël, priezen," zee David tegen Abigaïl, "dat hai joe mie in muit stuurd het op dizze dag.
33 Joen verstand is te priezen en zegend bin ie, omdat ie mie der dizze dag van ofholden hebben om bloudschuld op mie te loaden en t recht in aigen haand te nemen.
34 Want zo woar as de HEER, de God van Israël leeft, dij mie der van ofholden het om joe kwoad te doun, as ie mie nait zo gaauw in muit kommen wazzen, haar der bie Nabal mörgenvroug gainain meer in leven west."
35 Dou nam David van heur aan wat ze hom brochde. "Goa in vree noar joen hoes tou," zee e tegen heur. "Ik heur noar joe en bin joe goudgezind."
|
