04Wat bistoe mooi, mien wicht,
zo mooi as Tirsa,
zo nuver as Jeruzalem,
zo geducht as n leger onder voandels.
05Kiek mie nait zo aan, mien wicht,
dien ogen brengen mie haildaal van de wies.
Dien hoar liekt net n kudde segen,
dij bie baargen van Gilead omdeel golft.
06Dien tanden binnen wit, net n koppel euen
dij zo tou schoapwask oet kommen,
aalmoal mit twij lammer, gainain is der zunder.
07Dien wangen schienen rood deur dien waaltje hèn,
net twij helften van n grenoatappel.
08Wel sesteg keuneginnen binnen der,
en nog wel tachteg bievraauwen der tou,
jonge wichter nait te tellen.
09Zo as mien doefke, mien aldermooiste,
is der mor ain, ook veur heur moeke,
veur dij heur t leven gaf, is zai de laifste.
Wichter dij heur zain, snaren over heur,
keuneginnen en bievraauwen bejubeln heur.
10 Wèl doagt doar den as t mörgenrood,
glaanzend as de moan,
stroalend as de zun,
geducht as n leger onder voandels?
11 Ik goa omdeel noar t hof mit neudebomen,
om te kieken noar jonge loden van paalmboom,
om te kieken of wiendroef al oetbot is,
of grenoatappels al bluien.
12 Wat gebeurt ter toch mit mie?
Keunenkswoagen gaait mit mie aan loop!
|
