LB0449

1. Stoand ien t duuster bliefwe wachten
op et licht dat helder schient:
Hij die ien de nacht der nachten
wordt geboren as een kiend.

2. Vol verlangen goan ons ogen
blieven op dat ene richt,
op de boodschap uut het hoge,
op et kommen van het licht,

3. op zien laifdevol verschienen
ien et midden van de tied,
ien de harten van zien vrienden,
ien de wereld wied en zied,

4, op de wereldwiede vrede
as hai echt woar komen zal,
te begunnen ien het heden
te begunnen ien de stal.

5. Want een kiend is aan ons geven,
want een zeun die stijt ons bij,
op zien lippen eeuweg leven
en de lamacht, die dragt Hij.

6. Op zien wonderboare noamen -
voader, roadsman, vredesman -
is ons antwoord  ja en oamen,
want ons haart dat dreumt doar van.

7. Alle noamen die wij geven,
stroalen vol, uut ale macht:
as een tuun vol bluiend leven,
as de sterren ien de nacht.

Klaas Pieterman, Janka Rubingh, Tonko Ufkes.

Terug