LB0974
1. Moak ons joen laifde, God,
tot opmoat van het leven.
Wie binnen roupen om
heur zingend deur te geven.
De wereld langt ons nait
de goie woorden aan.
Vernij ons haart en dou
ons joen belaaid verstoan.
2, Wie binnen soamenschikt,
toudocht mit joen genoade.
Op laifde hebben Ie
ons baauwd, bedaild mit goaven.
Wie worden steun en stiep
ien t leven mit mekoar.
Ien onze ainhaid wordt
joen laifde openboar
3. Wie bidden mekoar tou:
blief staark ien het geloven,
verlais joen bliedschop nait
en kom joen pien te boven.
Loat lichten joen gezicht
over de duusternis
woarien de aander ien
gemis gevangen is,
4. Zeg toch het goie aan
ook lu dij joe verwensen.
De zunne gaait din op
ien noaberschop van minsen.
Heur vruegden en verdrait
zellen joen nait ontgoan;
joen aandacht veur mekoar
moakt ainzoamhaid gedoan.
5. God, loat gain minsenkiend
uut joen erbarmen valen.
Weer met joen roeme haart
het kwoade van ons alent.
Ie, eerlek en oprecht,
al west vanòf t begun.
Vastholdend blief Ie tot
joen laifde overwint.
Janka Rubingh / Tonko Ufkes
