Genesis 27
01Dou Isaak old worden was, werden zien ogen zo min, dat hai nait meer zain kon. Hai raip Esau, zien oldste, en zee tegen hom: "Mien zeun!" En dij zee: "Joa?"
02Dou zee Isaak: "Heur ais, ik bin al old en dag dat ook mien tied komt, wait ik nait.
03Neem dien joagerstuug, dien pielkoker en dien boog. Goa t veld in en schait mie n stok wild.
04Moak mie n lekker moal doar ik van hol en breng t bie mie. Den zel ik eten en die mien zegen geven veurdat ik staarf."
05Rebekka ston te lustern dou Isaak mit zien zeun Esau pruit. Dou Esau t veld ingoan was om n stok wild te schaiten veur zien voader,
06zee Rebekka tegen Jakob, heur zeun: "Luster! Ik heb heurd dat dien voader tegen dien bruier Esau zee:
07'Breng mie toch n stok wild en moak mie n lekker moal. Den zel k eten en die mien zegen geven veur t aangezicht van de HEER, veurdat ik staarf.'
08Mien zeun, luster noar wat ik die bestel:
09Zuik mie twij beste segebokjes oet koppel. Den zel ik ze tou n lekker moal beraaiden veur dien voader, zo as hai t geern lust.
10 Breng dit den bie dien voader, dat hai der van et en die zien zegen geft veurdat hai staarft."
11 Mor Jakob zee tegen Rebekka: "Joa mor, mien bruier Esau is roeg behoard en ik bin glad.
12 t Kin gebeuren dat mien voader mie betast. Den zel ik veur hom stoan as n bedraiger en breng k vluik over mie in stee van zegen."
13 Mor zien moeke zee tegen hom: "Dij vluik over die komt den mor op mie! Mien jong, heur mor noar wat ik zeg en goa ze hoalen."
14 Hai ging ze hoalen en brochde ze bie zien moeke. Zien moeke muik ter n smoakelk moal van zo as zien voader t geern haar.
15 Dou kreeg Rebekka t beste goud dat bie heur in hoes was van heur oldste zeun Esau, en ze luit heur jongste zeun dat aandoun.
16 t Vèl van segebokjes trok ze over zien handen en over zien gladde haals.
17 Dou gaf ze heur zeun Jakob t lekkere moal en t brood dat ze kloarmoakt haar in handen.
18 Hai kwam bie zien voader en zee: "Voader!" Dij zee: "Joa? Wèl bistoe mien jong?"
19 Jakob zee tegen zien voader: "Ik bin Esau, joen oldste. Ik heb kloarmoakt woar ie mie om vroagd hebben. Goa der veur zitten en eet van mien wildbroa. Den kin ie mie joen zegen geven."
20 Mor Isaak zee tegen zien zeun: "Hou hest zo gaauw wat vonden, mien jong?" Hai zee: "Omdat de HEER, joen God, t verbie kommen luit."
21 Dou zee Isaak tegen Jakob: "Kom ais dichterbie, mien zeun. Den kin ik die vuilen ofstoe mien zeun Esau bist of nait."
22 Jakob kwam dichter bie zien voader Isaak, en hai bevuilde hom: "Stem is Jakobs stem," zee hai, "mor handen binnen Esaus handen."
23 Hai haar t nait deur, omreden Jakob zien handen wazzen behoard net as handen van zien bruier Esau. Hai wol hom zegen geven
24 en zee: "Doe bist toch echt mien zeun Esau?" Hai zee: "Dij bin ik."
25 Isaak zee: "Zet mie t mor veur, den zel ik eten van t wild van mien zeun en den zel ik die mien zegen geven." Hai zette hom t veur en hai at. Hai brochde hom ook wien en hai dronk.
26 Dou zee zien voader Isaak tegen hom: "Kom wat dichterbie, mien zeun, en geef mie n doetje."
27 Hai kwam dichterbie en gaf hom n smok. Dou hai zien klaaier rook, gaf hai hom zegen:
"Zo as mien zeun rokt, zo rokt t veld,
dat de HEER zegend het.
28 God zel die geven van daauw van hemel,
van t vedde van eerde,
overvloud van koorn en jonge wien.
29 Volken zellen die dainstboar wezen,
noatsies zellen veur die boegen.
Zelst boas wezen over dien bruiers,
zeuns van dien moeke zellen veur die boegen.
Wèl die vervlökt, is vervlökt,
mor wèl die zegent, zel zegend wezen."
30 Nog mor net haar Isaak Jakob zegend en was Jakob in boeten goan, of zien bruier Esau kwam weerom van jacht.
31 Hai muik ook n lekker moal kloar en brochde dat noar zien voader tou en zee tegen hom: "As voader nou wat in t èn kommen wil en eten van t wild van zien zeun, den kin voader mie zien zegen geven."
32 Mor zien voader Isaak zee tegen hom: "Wèl bistoe?" "Ik bin Esau," zee hai, "joen oldste zeun."
33 Dou wer Isaak aldernoarste kèl en zee: "Wèl was dat den, dij t wild schoten en t bie mie brocht het? Dat heb ik al had veurdastoe kwamst. Hom heb ik zegend, en dij zegen staait!"
34 Dou Esau woorden van zien voader heurde, schraifde hai t oet, haard en bitter. "Tou, mien voader, zegen mie ook!"
35 Dij zee: "Dien bruier is kommen mit bedrog en het zegen nomen dij die toukwam."
36 Dou zee Esau: "Nait veur niks hait hai Jakob. Twij moal het hai mie bie t bain had. Mien eerstgeboorterecht het hai stolen en nou mien zegen ook nog. Heb ie den haildaal gain zegen meer veur mie overholden?"
37 Isaak antwoordde Esau: "Ik heb hom boas moakt over die, en aal zien bruiers heb ik hom as sloaven geven. Koorn en droevesap binnen veur hom. Wat zol ik die nog geven kinnen, mien jong?"
38 Esau zee tegen zien voader: "Heb ie mor ain zegen te vergeven, voader? Tou, voader, zegen mie toch ook!" Esau schraifde t oet.
39 Zien voader Isaak antwoordde:
"Vèr van t vedde van eerde
en van daauw dij van hemel omdeelkomt,
zel dien woonstee wezen.
40 Van dien sweerd zelst leven
en dien bruier dainstboar wezen.
Mor holdst kop ter veur,
den zelst zien juk van die ofsmieten."
41 Esau hoatte Jakob om de zegen dij zien voader hom geven haar. Hai zee bie zokzulm: Tied komt noader, dat men om mien voader raauwen zel en den moak ik mien bruier Jakob dood.
42 Dou Rebekka vernam wat heur oldste van plan was, luit ze heur jongste zeun Jakob roupen en zee tegen hom: "Denk ter om, hur! Dien bruier Esau wacht ter op dat hai die doodmoaken kin.
43 Dou wat ik zeg, mien jong. Moak die kloar en vlucht noar mien bruier Laban in Charan.
44 Blief doar n zetje, tot dien bruier wat bekommen is.
45 As dien bruier den weer wat bekommen is en hai verget wastoe hom aandoan hest, stuur ik die bericht en loat die doar weghoalen. Woarom zol ik joe aalbaaident op ain dag verlaizen?"
46 Rebekka zee tegen Isaak: "t Levent vaalt mie swoar mit dij Hethietenvraauwen. As Jakob n Hethietenwicht as vraauw nemt, ain van wichter hier tou t laand oet, den zegt mie t levent haildaal niks meer!"
|
